Ben ik nog wel links? Hoor ik hier nog wel thuis? Vragen die ik steeds vaker naar voren zie komen. Nu is “links” natuurlijk een breed begrip en bestaat er een grote variatie binnen zowel links als rechts. Maar we classificeren het vaak zo om het spectrum van de politiek een naam te geven. Ik ben links. Eigenlijk altijd wel geweest. Voel ik mij de laatste tijd thuis op het “links” dat via media en politiek wordt gepresenteerd? Nee.
Ben ik dan overgestapt naar rechtse partijen? Nee. Want alhoewel ik veel commentaar heb op de weg die links momenteel bewandelt, het rechtse pad sluit niet aan bij mijn standpunten en principes. Ik voelde mij dus een tijd politiek dakloos. Ik begon aan mijzelf te twijfelen. Ben ik dan zo veranderd?
Nee, dat ben ik niet. Ik ben nog steeds links. En ik word er moe van om steeds van regressievelingen te moeten horen dat ik niet links ben. Of niet links genoeg. Dat een andere kijk op de zaak automatisch een lidmaatschap van het FvD betekent.
Ik steun de leraren in het primair onderwijs en geloof in een sterke verzorgingsstaat. Ik ben tegen belastingverlagingen voor mega-corporaties. Voor de arbeidersklasse, de bibliotheken, de sociale huurwoningen, betaalbare kinderopvang en een gezonde GGZ. Tegen het papieren oerwoud van onze administratiecultuur. Voor een volledig seculiere staat, vrij van religieus dogmatisme, die niet wordt beïnvloed door de persoonlijke geloofsovertuigingen van politici.
Voor kunst en cultuur. Voor de vrijheid van meningsuiting en het open debat. Voor het recht om ideeën te presenteren en te bekritiseren. Voor de wetenschap en tegen de opmars van “critical theory” en de zogenaamde “kritische pedagogiek” binnen de universiteit.
Ik heb diep in mijn hart nog steeds een sprankje feminisme dat staat voor de vrouwen die zich vrijvechten van keurslijf verwachtingen. Die zich vrijvochten van kerkelijke onderdrukking en het recht eisten om hun eigen keuzes te maken, wat die ook mochten zijn. En dat betekent dat ik dus nu ook de vrouwen steun die zich vrijvechten van de hijab en de islam. Ik sta voor de seksuele vrijheid, en ben intolerant tegenover zij die deze willen beperken. Over de huidige staat van het feminisme heeft Marieke al genoeg gezegd. Maar ik verwijs u ook even naar Helen Pluckrose.
Ik ben ook voor het recht om domme keuzes te maken en tegen betutteling. Voor het referendum. Voor immigratie EN voor een strak immigratiebeleid. Voor het recht op privacy en sociale vrijheden. Voor mensenrechten, hier en wereldwijd, voor iedereen.
Ik ben voor de mogelijkheid om te kunnen kiezen, man en vrouw. Voor gelijke rechten voor de LHBT gemeenschap. Voor het ontwikkelen van een groenere en duurzamere gemeenschap.
Dit links is mijn thuis. En niemand pakt mij dat af. Ook na al die stukjes die mij willen doen geloven dat dit nu allemaal niet meer kan, want “kolonisatie”. Ik ben niet gevoelig voor onzin verpakt in obscuur, “academisch” gewauwel. Dat is gewoon een elitaire manier om iets heel erg doms te zeggen.
Ik mag dan niets met deze nieuwe stroming binnen links hebben, links blijf ik. Vrij Links tegenwoordig. En de linkse partij die dit omarmt heeft mijn stem.
