Men moest plotseling kiezen: je was Vóór GeenStijl of Tegen. Iedereen die optie drie koos – ‘ik klik en kick er niet op’, maar van mij mogen ze – was een seksistisch varken, die er alleen niet voor uit durfde te komen.

https://twitter.com/NadiaEzzeroili/status/861281515279450112

De tendens om de wereld in twee kampen op te splitsen, is vooral een hobby van het minder genuanceerd denkende spectrum ter linkerzijde. De wereld moet vooral in simpele overzichtelijke termen als goed en kwaad te vatten zijn, anders raakt de frontale cortex van de kook.

Ik haak echt af als volwassen mensen het ineens hebben over ‘verkrachtingsfantasieën’ op de site van GeenStijl. Is het werkelijk zo makkelijk om je door een 15-jarige trol in de luren te laten leggen? Moet echt iedere reactie van een anoniempje als maatschappelijk verschijnsel geduid gaan worden? Heeft men dan werkelijk geen greintje weerbaarheid of (zelf)relativering meer? Is er echt geen dringender probleem waar energie in gestoken moest worden? In wat voor decadente samenleving zijn we belandt als nu de krochten van het internet ineens opgeschoond moeten worden? Heb je dan echt niks leuks te doen? De tuin aanharken desnoods.

Afijn, er zijn de afgelopen tijd veel verstandigere dingen over dit onderwerp geschreven – dit even terzijde.

Buitenhof had afgelopen zondag een bijzonder eensgezinde ‘denktank’ aan tafel over dit onderwerp. Onder het mom van een debat zaten deze vrouwen elkaar op de Staats tv de bal toe te spelen alsof Frank de Boer nog trainer van Ajax was: saai en voorspelbaar met het publiek als verliezer. Jet Bussemaker als demissionair minister van OCW was ook aangeschoven, wat ik nogal een statement vind van een bewindspersoon. Aangezien de verdedigers van de adverteerdersboycot vooral spreken van een consumentenactie, voelt haar aanwezigheid als een stempel van goedkeuring van staatswege.

Bussemaker stelde dat ‘adverteerders hun verantwoordelijkheid moeten nemen en hun maatschappelijke betrokkenheid moesten tonen’, waar het ging om media als GeenStijl. Dit is een uitermate zorgwekkende opmerking. Laten bedrijven dat vooral NIET doen. Als een wolf in schaapskleren lijkt er in eerste instantie niks mis mee, maar zoals zo vaak bij de oprispingen van de regressievelingen is het slecht doordacht en na één keer schudden aan de boom liggen de rotte appels al op de grond. Het voorstel van Bussemaker zet de deur namelijk wagenwijd open voor een onzichtbare 6e colonne, die in feite geen enkel belang heeft bij maatschappelijke betrokkenheid zolang het tenminste geen geld oplevert.

Afgelopen maart trokken bij YouTube adverteerders zich terug van eventueel ‘haat zaaiende video’s’. Het gaat hier dus om een bedrijf dat een open platform biedt aan mensen om filmpjes op te zetten. Maar de inhoud gaat dus in feite gecontroleerd worden door adverteerders en geeft de adverteerder de macht en invloed om te bepalen wie en wat er getolereerd wordt op het internet. Niet door het aantal abonnees, maar door vooraf een selectie te maken wordt een kanaal een succes gegund of niet. De consument bepaalt niet, maar het bedrijfsleven. Adverteerders gaan over kwantiteit, niet over kwaliteit. De consument bepaalt de kwaliteit, vervolgens is er een kwantiteit die dit waardeert of niet en daarop baseert de adverteerder of hij er wel of niet zijn centen aan gaat spenderen. Nu valt er natuurlijk een hoop af te dingen op wat kwaliteit is. Ik gebruik de term hier echter waardevrij om het verschil te duiden tussen inhoud en hoeveelheid.

Bovendien ligt er een barre woestijn aan hypocrisie klaar om de mores van bedrijven aan te tonen en Twitter puilt ervan uit:

 

De initiatiefneemsters en veel ondertekenaars van de adverteerdersboycot behoren tot dezelfde media en zijn geen doorsnee consumenten– ergo het zijn ordinaire concurrenten.

https://www.briefjevanjan.nl/aan-rosanne-hertzberger/

Het is geen consumentenactie, je haalt de consument er juist tussenuit door rechtstreeks de adverteerder te benaderen.
Ik heb niet zoveel op met kapitalisme, maar kan het behappen zolang het maar open en transparant is wat het is.
Bedrijven zijn er op gericht winst te maken en mensen werk te verschaffen. Het is niet hun taak om ons te verheffen met ethiek. Dat is nu juist de kern van moraal en ethiek dat ze verschoond blijft van belangen. Zodra bedrijven zich op dat speelveld gaan begeven wordt de wereld troebel en cynisch. De burger heeft macht in aantallen: zo werkt dat nou eenmaal bij kapitalisme en democratie. Zodra je de stap van consument naar adverteerder overslaat en een rechtstreeks moreel appèl doet op de geldverstrekkers, begeef je je op een hellend vlak richting een totalitaire heilstaat. Want dit principe kan evenzogoed straks opgaan voor eender welke afwijkende mening dan ook. Daar dreiging van broodroof tegenover te stellen is gevaarlijk en onethisch.

Het toont het totale demasqué aan van links dat ze zich moet verlaten op een kapitalistisch uithangbord als pressiemiddel om hun zin door te drammen. Ze staat er niet bij stil wat de consequenties zijn wanneer je adverteerders – lees: grote bedrijven – de macht gaat geven over de content van open platforms. De verwarring blijft voortduren.

Dit zei Ebru Umar bij de aanvaarding van de Pim Fortuyn prijs.

“Maar het allerbelangrijkste: het zijn vrouwen die trots zijn omdat ze macht menen te hebben over niet alleen de financiële situatie van anderen maar trots om die anderen kapot te maken. Dat is geen geslaagde emancipatie. Integendeel. Dat is het falen van vrouwen. Die te dom zijn om te beseffen dat ze voor het adverteerderskarretje van NRC en VK gespannen worden. Het is de kift. Het is het grote etaleren van ‘zie mij deugen’.”

Als je eenmaal de doos (mag dat?) van Pandora hebt geopend, dan is de Playboy binnenkort ook aan de beurt en spelen de reclames van Hunkemöller in op objectificatie en vul zelf maar in..

Het is allemaal zo gemakkelijk te voorspellen. Maar vooral zo vermoeiend.

 

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.