De #MeToo-beweging hield me al eerder flink bezig. Die bracht veel pijn en onrecht naar buiten. Maar ook een levensgroot dilemma: hoe kan een rechter een vonnis vellen, in wat ‘de misdaad zonder getuigen’ is, onder het fundamentele principe ‘onschuldig tot het tegendeel bewezen is’?
Deze week werd dat dilemma door, bijvoorbeeld, Asha ten Broeke ‘opgelost’ door “een persoonlijke keuze de slachtoffers te geloven”. Dat klinkt lief en rechtvaardig.
De makkelijke weg
Maar het is een luie en gemakzuchtige versimpeling. Want het probleem is dat we niet weten wie een slachtoffer is en wie een slachtoffer zegt te zijn. Het is ook onrechtvaardig: een aanklacht kan voldoende zijn een onschuldige de cel in te laten gaan.
Voor Ten Broeke is de wereld heerlijk overzichtelijk. Slachtoffers zijn zieliger dan daders dus wie slachtoffer zegt te zijn, moet je geloven. En alles is weer bloemetjes, hartjes.
Hocus pocus, weg dilemma!
Voor mij is dit in een notendop waar het zo vaak mis gaat op links. Ten Broeke is niet in staat om te accepteren dat een principe van de rechtsstaat – onschuldig totdat bewezen schuldig – ook nadelen meebrengt. Een dader kan vrijuit gaan bij gebrek aan bewijs en dat is soms bijna onverdraaglijk. Maar dat verkiezen we (tot op heden) boven het eveneens grote, en ook vreselijke, risico dat onschuldigen de cel in draaien.
Het zijn soms duivelse dilemma’s, ja. Welkom in de echte wereld.
Links/liberalen kunnen té vaak niet aanvaarden dat elke keuze in een samenleving ook weer zijn eigen onrecht kan meebrengen. Dat de inrichting van onze samenleving een afweging van belangen en problemen en nadelen en rechten en plichten is.
Politici zijn er om, namens ons allemaal, de moeilijke keuzes te maken. Om dilemma’s op te lossen. De makkelijke keuzes maken we namelijk samen zelf al wel.
Vingers in de oren en lalalaaa
Maar links/liberale partijen blijven maar doen alsof er geen dilemma’s zijn:
– We kiezen voor een humaan en ruimhartig vluchtelingenbeleid én we houden de verzorgingsstaat op peil.
– We zijn tegen de akelige dichte grenzen van de populisten én toch zullen er ook nooit te veel migranten hierheen komen (al zijn er 60 miljoen mensen wereldwijd op de vlucht).
– We kiezen voor een geheel groene en duurzame samenleving én de economie blijft groeien.
– We bezuinigen op defensie én we zetten ons in voor vredesmissies elders in de wereld.
– We belasten multinationals extra én die blijven allemaal hier en scheppen werkgelegenheid.
– Een hoofddoek is een vrije keuze van elke moslima, én we moeten die aan het politie-uniform toevoegen want moslima’s kunnen de hoofddoek niet afdoen. (Meer filering: hier)
Teletubbieland
Het is een aangename Teletubbiewereld voor alle mensen die zich graag goed willen voelen. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, je kunt alles hebben, en een schoon geweten ook.
Maar, en dat wreekt zich bij verkiezingen voor linkse partijen: bijna alle andere mensen voelen de dilemma’s wél.
We willen vluchtelingen helpen, maar we willen óók een huis en een baan voor onze kinderen.
We willen een schoon milieu, maar we hebben (zeker buiten 010-020-030) óók een auto nodig naar ons werk.
We gunnen iedereen zijn religie, maar we maken ons óók zorgen om religieuze dictaten of islamitisch geïnspireerde terreur.
Maak alsjeblieft eens keuzes, links
En er zijn té weinig politici op links die durven zeggen dat keuzes pijn doen, maar toch nodig zijn. Die zeggen: ja, de koopkracht kan gaan stagneren, maar we geven een schonere wereld door aan onze kinderen. Of juist: we kunnen minder aan het milieu doen dan we zouden willen, maar we kiezen voor koopkracht, werk en hogere minimumlonen.
Links/liberale politici, ik smeek jullie.
Erken de dilemma’s nou eindelijk eens een keer.
Maak je principes helder, maar durf van daaruit ook eens echt te kíezen.
En sta achter de consequenties van die keuzes.
Want als te veel politici doen alsof er geen moeilijke dilemma’s zijn, gaan mensen stemmen op partijen die doen alsof er makkelijke oplossingen zijn.
Baudet, Wilders en Kuzu snappen dat al als de beste.
Bij toeval deze site gevonden (goed artikel overigens) ik ga jullie vaker bezoeken.