Hallo Plebsers, ik ga mijn Twitter account opzeggen.
Twitter is dan misschien incidenteel wel eens genuanceerd, maar haar bestaansrecht leunt op ‘De Hype’. Het ligt helemaal niet in de aard van Twitter om de rem op hysterie te zetten, het zwengelt het juist aan en is er de oorzaak van. Het is rechter en beul tegelijk. Ik wil daar geen deel meer van uit maken. Alsof je in de kroeg een pleidooi tegen alcohol staat te houden; het kan allemaal wel waarachtig zijn, maar voor alles is een tijd en een plaats.
Twitter is de kroeg van de wereld waarin mensen elkaar ernstig kunnen beschadigen. Dit komt omdat de MSM inmiddels Twitter als hun bron hebben omarmt. Dan ontstaat er een gevaarlijke cocktail van roddel en hysterie onder de vlag van zogenaamd een ‘misstand aan de kaak stellen’. Die Jelle B heb ik vanaf dag 1 gewantrouwd, maar geen haar op mijn hoofd om daarover iets op papier te zetten (een soort column over iemand met cognitieve dissonantie, maar ik kan niet zeggen wie). Dit ‘Singh Varma syndroom’ krijgt door Twitter vrij spel omdat het door niets en niemand gefilterd wordt. De hysterietrein moet dóór en heeft geen tijd voor witte nazi’s verkrachtinggoedpraters, enzovoort.
Nu is Kevin Spacey de duivel omdat hij 25 jaar geleden met z’n dronken kop iets te dwingend is geweest. Hierbij moet je altijd meteen toevoegen dat ‘het natuurlijk niet goed is dat..’ maar dit is niet de manier waarop carrières moeten eindigen. Is Kevin Spacey nu verworden tot slechts die persoon die in die specifieke nacht met teveel drank even de handrem niet kon vinden?
Weinstein is een heel ander verhaal (waarschijnlijk). Maar door de hysterie en de eeltloze zieltjes van dezelfde mensen die ‘racisme’! roepen wordt alles op een hoop geveegd. (Maar wel tegen de Sleepwet). Het treurigste is nog wel dat de echte verkrachtingsslachtoffers eerder de dupe worden dan er enig voordeel uit halen. Omdat elk persoonlijk drama inzet wordt tot politiek steekspel, zet je degenen om wie het begonnen is buitenspel. Dit is sowieso de enige agenda die huidig links lijkt te kennen: persoonlijke ervaringen tot politiek maken: ”mijn buurvrouw is Marokkaans en helemáál geen terrorist, dus wat lul je nou?” Waarom horen we – #Metoo avant la lettre – plotseling niets meer van Bill Cosby? Omdat een zwarte verkrachter het politieke verhaaltje niet uitkomt? Ik roep maar eens wat.
Het decadente gezwam van de millennials heeft via Twitter een reuze roeptoeter en drammen hun ontevreden verontwaardiging over elk onderwerp iedereen door de strot. Het totale gebrek aan coherente visie bewijst zichzelf keer op keer wanneer er met de ene verontwaardiging de andere teniet wordt gedaan. Bijvoorbeeld dat vrouwen sterke wezens zijn (Girlpowerrr..) en mannen eigenlijk doetjes, is terstond verdampt in het zicht van De Slachtofferrol. Gelijkheid? Nu even niet!
Als ik inmiddels dacht dat een vrouw ‘mans’ genoeg is om voor zichzelf op te komen, dan wacht mij de volgende calvinistische geseling. En lees eens in plaats van ‘mannen en verkrachting/aanranding’ ‘moslims terrorisme/aanslagen’ en je ziet het totale demasqué van Politiek Correct. Daar waar bij elke aanslag in ieder praatprogramma ‘niet iedere moslim terrorist’ is, is iedere (witte) man wel een potentieel roofdier. Het is zo doorzichtig; alles móet gericht zijn op de kneveling van de witte man.
De linkse politiek heeft het meeste te lijden onder de trend dat ideologie is ingeruild voor de waan van de dag. Helaas valt iedere poging hier intelligent over na te denken en discussiëren in de peilloze afgrond van Trumpers, PVV, FvD, GeenStijl adepten enz. Zij zijn van dezelfde gemankeerde stijfheid en hanteren precies dezelfde onaangename bittere verontwaardiging. Het is onderbuik tegen onderbuik. Het onvoorstelbare voorspelbare van de SJW en dito Trumpers is vermoeiend en weinig verheffend.
Regelmatig heb ik Twitter nog wel gecheckt na weer de zoveelste Ophef en ik kon telkens raden welke reacties er waren. Leuk spelletje trouwens. Jullie waren/zijn de pareltjes in de woestijn en ik heb regelmatig met bewondering dingen gelezen, vandaar dat ik deze uitgebreide mail stuur.
Zoals ik in mijn eerste bio zette was Twitter een ‘sociaal experiment’. Dankzij jullie was het een geslaagd experiment. Ik heb de afgelopen tijd wel 30 stukjes geschreven (voornamelijk in mijn hoofd), maar kwam niet over de drempel om ze aan te bieden. Ook omdat ik vond/vind dat ik dan ook deel moet uitmaken van het proces dat Twitter heet. En daar bleef ik weerstand bij voelen. Ik heb zo mijn twijfels of het wel zo’n zegening is dat we met de hele wereld kunnen communiceren.
Ik heb 45 jaar (opa, I know..) in mijn eigen bubbel geleefd – dat wil zeggen: familie, vrienden, buren, kennissen. Die natuurlijke selectie functioneert niet op Twitter. Iedereen kom je tegen, vaak anoniem. De neiging om binnen Twitter je eigen bubbel te zoeken is normaal en geen diskwalificatie. Slecht nadenken en gebrek aan nieuwsgierigheid wel. Daar heb ik geen antwoord op, geen weerstand tegen. Ik weet niet welke bijdrage ik moet leveren en waar het goed voor is, behalve dat ik er nogal gestrest van raak.
Misschien is mijn gebrek wel te weinig eelt. Dat zou een verrassende conclusie zijn.
Met vriendelijk groet,
Godverdomme jongen, we gaan je missen. Maar natuurlijk blijven je zien op de plebsborrels. En wellicht stuur je nog eens een gastblog als je zin hebt. Bedankt voor de mooie stukjes en dito mooie woorden. We gaan elkaar zien.
De plebsers
