In de stad waar nota bene een D66-wethouder maar bleef tegenstribbelen tegen de “kies je eigen partner”-posters van Femmes for Freedom, omdat die “te heftig” zouden zijn –
wil waarnemend burgemeester Van Aartsen aan tafel gaan zitten met salafistische moskeebestuurders om “radicalisering tegen te gaan”.
In een land waarin een theoloog Shirin Musa, directeur van Femmes for Freedom, vermanend toespreekt over haar “verkeerde vrienden” van GeenStijl –
moet Femmes for Freedom keer op keer bij minister Dekker vechten voor zelfs maar een plaats aan de tafel bij het vormgeven van beleid. Beleid voor de vrouwen waar Femmes for Freedom voortdurend voor strijdt, wordt nog veel te vaak gemaakt door “een overheid die vooral bang is om te kwetsen”.
Cynisch zou je kunnen zeggen dat Femmes for Freedom niet zozeer de “verkeerde vrienden” heeft – alleen bitter genoeg soms niet “de goede”.
Want de vraag is helemaal niet of GeenStijl Shirin Musa steunt. De echte vraag is waarom zo veel zichzelf progressief of liberaal noemende mensen het niet doen.
Maar de kracht van mensen die vechten voor gelijke rechten is onbreekbaar.
In Europa staan zij deze maandag, 25 juni 2018, pal voor de rechten van alle vrouwen in de EU. In de hoorzitting “The Injustice of Marital Captivity” bundelde de ALDE (Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa in het Europees Parlement) wél de krachten met Femmes for Freedom. Ik ben zo blij met politici als Hilde Vautmans en D66’s (lezen jullie mee, D66 Amsterdam?) Sophie in ’t Veld die zich in ALDE inzetten voor echte gelijke rechten voor vrouwen.
Het doel van de zitting: meer bewustwording bij politiek en beleidsmakers, en vooral ook zoeken naar mogelijke oplossingen op Europees niveau.
En waarom dat zo hard nodig is zie je in dit beklemmende, aangrijpende verhaal van een vrouw die meer kracht heeft in haar pink dan alle critici van Femmes for Freedom in hun hele lichaam.
Film van Femmes for Freedom gemaakt door Hester Overmars en Marieke Wijnen
Photo by Floris Jan-roelof via Unsplash
