Nadat Trump tot president werd verkozen ging er nogal een schok door de wereld. De onvoorstelbare smakeloze campagne die werd gevoerd, leugens, “I can shoot somebody on 5th Avenue and would’nt lose any voters” – het kwam na zijn verkiezing uiteindelijk tot een uitbarsting van ongenoegen bij de liberals. Maar de meest agressieve vorm van protest schiet zichzelf in eigen voet. De anarchistische aanslag op de universiteit Berkeley waar er gereld werd omdat de rechtse Milo Yiannopoulos een speech zou geven is in meerdere opzichten illustratief voor het vergiftigde en verwarde klimaat waarin we ons begeven. (https://nos.nl/ar
tikel/2156139-universiteit-berkeley-op-slot-na-fel-protest-om-breitbart-spreker.html)
Het lijkt de leftists niets meer uit te maken of er grenzen worden overschreden; nazi’s mogen geslagen worden, brand mag gesticht worden, free speech mag met geweld bestreden worden – allemaal met als enige rechtvaardiging dat er een fascistisch gevaar dreigt. De ironie is dat zij zélf de veroorzakers zijn van deze escalatie. Het huis van je buurman in de brand steken is geen deugdzame manier om aandacht voor de brandweer te vragen.
Er is nog een saillant detail waarin de liberal left haar ware kleur bekent. Yiannopoulos is toevallig een homo en dat illustreert goed waarin de belangen van links zijn verschoven; waar zij 30 jaar geleden nog een mars hadden gelopen om de ‘homo’ Yiannopoulos spreekrecht te geven, steken ze nu de universiteit in de fik om de ‘fascist’ Yiannopoulos het spreken te beletten. Ook mensen met een minder goed geheugen of kennis van de geschiedenis voelen haarfijn deze hypocrisie aan.
Het ene moment behoor je tot de slachtoffers, het volgende moment tot de daders. Dit soort uitverkoop van ideologie kan men de conservatieven in elk geval niet verwijten.. Maar zij hebben het dan ook een stuk makkelijker omdat hun ideologie en daarmee samenhangend wereldbeeld eruit bestaat dat alles hetzelfde blijft – daar aanpassingen in maken heft automatisch de hele partij op, zou je kunnen zeggen.
Het progressieve model staat voor grotere uitdagingen. Maar door identiteitspolitiek is men in een zelf gelegde knoop gekomen. In 1990 zou Milo voor vrouwen als gay-best-friend hebben gegolden, nu is het hebben van een moslima-best-friend meer bon ton. Het heeft iets pervers, een modieus verschijnsel. Het valt dan ook onmogelijk te voorspellen wie of welke groep de linkse kerk over 20 jaar als ‘slachtoffer’ ziet.
De grootste algemene deler tussen extreem links en rechts is het verondersteld monopolie op deugdzaamheid, morele superioriteit en verontwaardiging. Het credo van links lijkt echter vooral te bestaan uit de idee-fixe dat het meest onderdrukte slachtoffer automatisch de grootste deugdzaamheid bezit. Dat een ‘slachtoffer’ er ook abjecte ideeën op na kan houden, zorgt voor een fascinerende kortsluiting die – vreemd genoeg – met bijna gewelddadige agressie wordt beantwoord. Zodra de vijand monsterlijke proporties wordt toegemeten, zijn alle middelen gerechtvaardigd.
Het eens zo door links verfoeide wij-zij denken wordt nu voluit juist door links omarmt: de nazi’s tegen de onderduikers!
De kreet ‘nazi’s’ wordt nu gebruikt tegen de mensen die nota bene de joden verdedigen; de islam – die tomeloos wordt verdedigd door links – is absoluut een bedreiging voor de joden. Dat is niet een mening waar je even gezellig over kunt babbelen, maar een alarmerend feit. Het moslimverbod van Trump is weliswaar slecht doordacht en een onzinnig plan, haastig uitgevoerd om zijn electoraat van zijn daadkracht te overtuigen, feit is wel dat in meerdere moslimlanden al jaren een inreisverbod geldt voor joden.
Dus de ‘nazi’s’ die moslims buiten de deur willen houden zijn plots de protectors van de joden geworden. Zoals de feministen de hijab als symbool omarmen en homo’s vogelvrij worden verklaard. Gelukkig hebben ze de gender neutrale toiletten als bewijs dat er met de doortastendheid van links niet te spotten valt.
Het heeft vroeger ‘per ongeluk’ gestreden voor vrouwen en homorechten. Zij waren toen toevallig de ‘onderdrukte’ groep. Het toont aan dat links geen ideologie heeft, maar huilt mee met wie er toevallig op dat moment onderdrukt wordt. Het laadt daarmee ernstig de verdenking op zich alleen maar een ‘lekker’ gevoel wil overhouden aan de warme gloed van morele superioriteit en dat het nog halfslachtig in een calvinistisch onbehagen hangt. De meesten hangen geen religie meer aan, maar er is toch dat kleine restje schuldgevoel dat maakt dat je zo luidruchtig aan de wereld moet tonen hoe rechtschapen je bent.
Vergelijkingen door links met Hitler zijn onethisch en wanstaltig. De terreur van Hitler valt buiten elke orde en heeft niets te maken met het gevoel achtergesteld te zijn in onze hedendaagse democratie. Het is een grove belediging voor de nabestaanden van de Holocaust om ook maar een fractie in die richting te hinten.
Wat altijd opvallend is: degene die zich zo ‘beledigd, gediscrimineerd’ voelt, toont nooit enig teken van kwetsbaarheid waaruit die kwetsuur zou zijn opgelopen. Meestal zijn het verontwaardigde mensen- niet op hun mondje gevallen, maar zeker niet iemand die onmiddellijk bescherming behoeft.
Twee kampen: moslims en racisten. Twee feiten: hoewel racisme abject is, is het gelukkig marginaal. Het eist in 2017 geen levens meer op grote schaal. Het is ook niet ondersteund door een sterk ideologisch dogma, op de Pegida-bende en diehard neonazi’s na, maar eerder een vaak benoemd ‘onderbuikgevoel. Het racisme dat in het publieke debat bedoeld wordt is het ‘onderhuidse’ racisme. Dit schuurt tegen de gedachtenpolitie aan. Het suggereert vaak dat degene die de beschuldiging uit meer weet wat ik denk dan ik zelf. Het is enorm aanmatigend om te zeggen dat ik ‘eigenlijk iets anders bedoel’ dan ik zeg.
De termen racist, nazi en fascist worden vaak buiten de grenzen opgerekt. Het getuigt ook van weinig respect voor de slachtoffers van de WO2 om zulke termen te devalueren en een enorm gebrek aan historische kennis.
De dreiging van terrorisme op grond van islamitische ideologie is echter wél meetbaar. De ontkenning ervan stuit terecht op enorm verzet en veroorzaakt een hevige tegenreactie. Het is moeilijk te verkopen aan je achterban dat de waarden van 30 jaar geleden zijn ingeruild voor waarden die de oude weer bedreigen.
De heftigheid ervan komt omdat er spot wordt gedreven met de meest elementaire wetten van de logica.
