Zwart. Vrouw. Een achtergrond van de laagopgeleide arbeidersklasse. Dit zijn enkele van de identiteiten die geacht worden mij te definiëren, die me een bepaald perspectief in het leven zouden moeten geven. Van deze identiteiten wordt vandaag verwacht dat ze je kennis geven over mijn ideeën, overtuigingen en meningen voordat je me ooit hebt ontmoet of naar me geluisterd hebt. Deze identiteiten zouden jou en mij moeten vertellen wie mijn vijanden zijn en wie gemeenschappelijke belangen met me deelt.
Kunnen deze toevalligheden je echt vertellen wie ik ben?
Dat denk ik niet. Maar velen zijn er vast van overtuigd dat deze identiteiten alles over mij onthullen, en dat ze hun toevlucht zullen nemen tot beledigingen en ad hominems wanneer ze door mijn doen en laten ontdekken dat deze identiteiten niet veel vertellen over mijn ideeën en meningen.
Door op deze identiteiten te focussen in ons huidige politieke discours ontkennen we het belangrijkste aspect van wie we zijn: ons vermogen om morele, autonome wezens te zijn.
Het opleggen van identiteiten in overeenstemming met verwachtingen rond factoren die we niet kunnen beheersen, zoals huidskleur, ontkent het feit dat we in staat zijn om vrij te denken, in staat zijn om bewuste en rationele beslissingen te nemen, in staat om onze eigen politieke en morele opvattingen te ontwikkelen, te uiten en ernaar te leven.
Door ons op deze identiteiten te richten, laten we ook alle kansen voorbij gaan om bruggen te bouwen en verder te gaan dan wat ons scheidt. Wanneer we ons richten op identiteiten in de politieke context, verleggen we de aandacht van het bespreken van het soort samenleving dat we willen bouwen. We bespreken uiteindelijk meer hoe verschillende identiteiten, die als permanent en onverenigbaar worden gezien, kunnen botsen en slechts een parallel leven kunnen leiden. Het gaat over het accepteren van de status quo, in plaats van oplossingen te vinden voor onze sociale problemen en plaats te maken voor vooruitgang.
Moet ik me echt identificeren als een zwarte vrouw om anderen te overtuigen van het belang van vrije meningsuiting? Moet mijn identiteit als zwarte vrouw belangrijker zijn dan de rationele argumenten die ik gebruik?
Ja, er zijn verschillen tussen ons allemaal, maar het bespreken van de waarde van ideeën, ongeacht wie we zijn, is de enige manier om elkaar ongeacht identiteit en cultuur te begrijpen. Wat nog belangrijker is, ondanks onze verschillen in cultuur en identiteit, dat we allemaal in staat zijn om een idee te horen, het te begrijpen, ermee oneens te zijn, het te ontwikkelen en het te verspreiden.
De focus op identiteiten die toevalligheden zijn (biologie, psychologie, afkomst, cultuur) leidt ons weg van het idee dat we rationele individuen met een bewustzijn zijn. Ons vermogen om onze gegeven eigenschappen te overstijgen om met anderen te communiceren en gemeenschappelijke doelen en gemeenschappelijke belangen vast te stellen, wordt zo ontkend.
Als we erop staan dat alle ideeën worden bepaald door identiteiten, als we deze identiteiten niet kunnen overstijgen door de uitoefening van de rede, als we niet verder kunnen denken dan door de identiteit voorgeschreven belangen, dan is er geen plaats voor collectieve actie en solidariteit met anderen.
De enige ‘solidariteit’ waarover we tegenwoordig beschikken, wordt bepaald door onze identiteit in plaats van door onze bewuste beslissingen om met anderen te vechten voor een gemeenschappelijke politieke zaak. Bijvoorbeeld, als een zwarte persoon, wordt ik geacht te denken dat andere zwarte mensen gemeenschappelijke belangen met mij delen, alleen omdat ze toevallig dezelfde identiteit hebben. Mijn persoonlijke ervaring met racisme zou me ertoe brengen te denken dat een andere zwarte persoon met haar eigen persoonlijke ervaring met racisme meer gemeen heeft met mij dan een blanke persoon die mij kent en met mij samenleeft. Het rationele debat dat ons zou leiden om te bepalen welke gemeenschappelijke waarden we willen ondersteunen en welke gemeenschappelijke belangen we allemaal hebben, wordt opgegeven en vervangen door belangen die buiten onze macht worden bepaald.
Als we een betere samenleving willen creëren, moeten we anderen ervan overtuigen dat onze ideeën juist zijn, dat ze goed zijn. Wanneer we iemand proberen te overtuigen door te stellen dat geschiedenis en traditie het idee juist maken, zeggen we feitelijk tegen die persoon dat ze niet zelf aan het idee hoeven te denken omdat anderen in het verleden dat al voor hen hebben gedaan.
Wanneer we iemand proberen te overtuigen door te beweren dat identiteit de waarheid bepaalt, zoals het idee dat zwarte mensen racisme beter begrijpen dan blanke mensen, dan zeggen we effectief dat onze identiteit het voor ons denkt en dat alleen mensen met dezelfde identiteit in staat zullen zijn om het te begrijpen.
Als alleen een identiteitsgroep een idee kan begrijpen, dan vragen we anderen te accepteren wat we zeggen zonder de mogelijkheid voor hen om dat idee te bekritiseren en te bespreken.
Als we elkaar echter als rationeel zien en in staat achten om onze eigen beslissingen te nemen en niet alleen als vertegenwoordiger van een bepaalde identiteit, openen we de mogelijkheid voor serieus debat over het soort samenleving dat we willen creëren.
Het politieke discours betekent altijd verdeeldheid, anders zou het zinloos zijn. We hebben allemaal verschillende ideologische kaders om de wereld om ons heen te begrijpen. Deze kaders moeten echter worden besproken.
Persoonlijke, niet-veranderbare identiteiten, die tegenwoordig als permanente barrières tussen mensen worden gezien, kunnen niet op dezelfde manier als ideeën worden bekritiseerd, juist omdat dat een ad hominem-aanval zou zijn, die geen plaats heeft in een logische discussie.
Het intellectuele klimaat wordt zo steeds beperkter. Ik wordt tegenwoordig meer verguisd door anti-racistische activisten dan door racisten omdat ik het script niet volg dat mijn identiteit voor mij heeft vastgelegd.
We moeten verder gaan dan onze identiteit en voorgeschreven belangen, die eigenlijk alleen maar stereotypen zijn, en onze gemeenschappelijke waarden en belangen bepalen als onderdeel van de collectieve menselijke familie.
Dit artikel van de hand van Christine Louis-Dit-Sully verscheen eerder in het Engels op Conatus News onder de titel Return Political Conversation to Principles, Not Identities
Over Christine Louis-Dit-Sully:
Christine groeide op in de beruchte ‘banlieue’ 93 in Frankrijk, maar zij heeft sindsdien ook in het Verenigd Koninkrijk, de VS en Duitsland gewoond. Ze heeft bijna 20 jaar gewerkt als wetenschappelijk biologisch onderzoeker aan gerenommeerde universiteiten en instituten. U kunt haar op twitter vinden via @cricri42 en op Facebook via https://www.facebook.com/christinelds
Over Conatus News:
Conatus News is een onpartijdig, online nieuws en opinietijdschrift, dat in 2016 werd opgericht door grassroots activisten die een platform wilde bieden aan progressieve stemmen om verschillende onderwerpen te bespreken, zoals actualiteit, wetenschap, politiek, educatie, filosofie en religie. U kunt Conatus News op twitter vinden via @ConatusNews of op hun eigen website: https://conatusnews.com/
