Vandaag werd duidelijk dat PVV leider Geert Wilders wordt veroordeeld voor groepsbelediging en aanzetten tot discriminatie. Als je het hebt over Marokkanen, zet je met ‘minder, minder, minder’ volgens de rechters aan tot discriminatie en belediging van een groep. Geen aanzet tot haat. Geen aanzet tot geweld. Maar: aanzet tot discriminatie. En: geen straf want de veroordeling zelf is kennelijk voldoende.

De grondwet staat buiten kijf. Iedereen in Nederland verdient gelijke behandeling. Discrimineren op grond van geaardheid, ras, huidskleur, geslacht, leeftijd, religie, nationaliteit: alle strikt verboden om wederzijdse tolerantie te bevorderen.

Toch blijven er twee zaken knagen. Ten eerste, religie of beter: islam. De catch22 van wederzijdse tolerantie is dat sommige intolerante religieuze doctrines door de grondwet worden beschermd als kritiek hierop onder het aanzetten van discriminatie (of erger: racisme) wordt geschaard. In deze rechtszaak tegen Wilders ging het feitelijk niet over religie, maar zijn achterban groeit momenteel dagelijks door een ondertoon van een afwezige oprechte dialoog in onze samenleving.

In de tweede plaats: vrijheid van meningsuiting (in het Engels veel beter: free speech) werkt alleen als dit ook geldt voor de minst populaire opvattingen en uitingen. En het recht om te uiten is minstens zo belangrijk als het recht van anderen om deze uiting ook te horen. Wilt u echt dat een rechter of politicus bepaalt wat u wel of niet mag horen of lezen? Voelt u zich beschermd of beknot door de krampachtige redenaties en juridische interpretaties van ras, haat, discriminatie en belediging? Luister naar deze legendarische speech van Christopher Hitchens en stel uzelf de vraag: knaagt er nog iets?