Kort geleden werd Sara Khan aangesteld als het nieuwe hoofd van de anti-extremism commission van Groot Brittannië. Niet iedereen in de Britse moslimgemeenschap is hier gelukkig mee. Niet verbazend, aangezien Sara zich profileert als progressief hervormer. Iets dat de Britse (Europese) moslimgemeenschap volgens mij goed kan gebruiken.
Groepen zoals MEND noemen haar aanstelling “zwaar gebrekkig en ongepast”. Opnieuw niet verbazend. Aangezien uit een rapport uit oktober 2017 blijkt dat dezelfde groep voldoet aan de criteria voor extremisme van de Britse overheid. Diezelfde overheid waar zij mee samen werkt. Het gehele rapport kunt u hier lezen. Ophef was dus te verwachten van dit soort conservatieve, islamistische groepen. Iets waar overwegend linkse partijen zoals Labour erg gevoelig voor zijn. Hetgeen niet voorbij ging aan andere liberale hervormers:
She just couldn’t resist, could she. https://t.co/q75LFhsYH4
— Maajid – (Mājid) [maːʤɪd] ماجد (@MaajidNawaz) January 25, 2018
Maar toen….
Cue voor mensen om snel in de bres te springen voor dit soort organisaties. Je kon er op wachten. De vraag was wie de eerste zou zijn. Het was dit stuk op Jalta. Er wordt hier terecht geconstateerd dat er kritiek op haar aanstelling is. Is dit wat de meerderheid van de moslimgemeenschap vindt? En zo ja, ziet niemand dit als een probleem op zichzelf? Interessant is wel dat niemand zich afvraagt of dit ook werkelijk het geval is. Al deze kritiek laat zien dat de gemeenschap blijkbaar mijlenver van de Britse regering verwijderd staat. Het doet aan de ene kant voorkomen alsof de Britse moslimgemeenschap zich vooral Brits voelt, maar aan de andere kant niets met haar regering te maken wil hebben. Het lijkt mij eerder zorgelijk dat men doet voorkomen alsof de meerderheid van de Britse moslimgemeenschap zich identificeert met organisaties als MEND. In dit geval is het probleem in Groot Brittannië toch vele malen groter dan gedacht. Ik dwaal af.
Overheidsbemoeienis
Waar ik moeite mee heb is de uiteindelijke conclusie.
“Het interessante van deze case is dat een seculiere moslim zoals Sara Khan, omdat ze een seculier verhaal heeft en omdat dit verhaal blijkbaar door de regering wordt gesteund, diep gewantrouwd wordt door de islamitische gemeenschap in Groot-Brittannië. Dit betekent niet dat de islamitische gemeenschap extremistisch is, maar dat men (schijnbare) overheidsbemoeienis al snel ziet als een aanval op de gemeenschap zelf.”
Ik zie niet hoe men tot deze conclusie kan komen. Overheidsbemoeienis is iets waar iedere inwoner van een land mee te maken heeft. Een seculier verhaal toont juist de vrijheid die moslims, christenen, atheïsten etc. hebben in een land om te geloven of niet geloven wat zij maar willen. Om dit te garanderen is een seculier verhaal een absolute randvoorwaarde.
Daarnaast wil ik er op wijzen dat groepen die zich compleet afzonderen van andere gemeenschappen, geen tegenspraak dulden en de overheid als vijand zien, een broedplaats zijn voor extremisme. Iets waar nu juist het probleem ligt.
Secularisme is essentieel voor het waarborgen van godsdienstvrijheid
“Pogingen om moslims liberaler/seculierder te maken kan de overheid beter achterwege laten. Zulke pogingen zijn ook in strijd met de godsdienstvrijheid. De overheid dient ten aanzien van religies zo neutraal mogelijk te zijn”
Waar moet ik beginnen? Secularisme is de enige manier om als staat zo neutraal mogelijk met godsdiensten om te gaan. Sterker nog; de enige vorm van absolute godsdienstvrijheid die ik ken is seculier. Alle andere vormen beperken de minderheden. In het geval van Groot Brittannië zijn de moslims zo’n religieuze minderheid.
Zij die secularisme zien als een bedreiging van hun godsdienst en van hun gemeenschap, zien hun geloof als onderdeel van de politiek. En daar ligt het probleem. Een seculiere liberaal doelt op de individuele vrijheid van ieder mens. Om te leven zoals hij zij wil. Maar niet om deze leefwijze op te dringen aan een ander. Want ziet u, en hier ligt mijn inziens het probleem, zij die dit wel doen beperken de godsdienstvrijheid en de vrijheid van godsdienst van de ander.
Sara Khan lijkt mij om deze reden dan ook de uitgesproken persoon om op deze positie te zitten. Want een woordvoerder die de problemen binnen de gemeenschap niet aan de kaak wilt stellen, daar heeft Groot Brittannië volgens mij helemaal niets aan. Die tactiek hebben we hier in Nederland ook toegepast. En de PvdA kan u vertellen hoe dat uitpakte.
De seculiere agenda: Schreeuw het van de daken
En dan komt dan ook de link naar ons land.
“Natuurlijk moet je als liberaal secularisatie onder moslims toejuichen, maar je moet dit niet door middel van overheidspropaganda willen afdwingen, ook niet via antiradicaliseringsprogramma’s met een geheime seculiere agenda of door een voor moslims provocerende postercampagne.”
Hoe moet een gemeenschap liberaliseren wanneer er niet op aangestuurd mag worden? Wanneer liberale moslims die een poging doen aan alle kanten ontmoedigd worden? Daarnaast is die “geheime” seculiere agenda helemaal niet zo geheim. Sterker nog: schreeuw het van de daken. De liberalisering van de gemeenschap is de oplossing voor het uitroeien van extremisme. Een overheid kan de gemeenschap niet dwingen, maar wel stimuleren. En het wordt hoog tijd dat dit eens gebeurt. De oude “laat ze het maar uitzoeken” manier werkt niet.
Tot slot over de postercampagne van Femmes For Freedom, waar het stuk mee afsluit. Wanneer moslims in je land al geprovoceerd worden door een poster die alle waarden van je land zouden moeten tonen, ben je het pad naar extremisme al ingeslagen. Je toont op deze manier dat de moslimgemeenschap werkelijk niet aansluit bij de vrije en liberale Nederlandse samenleving. En dat lijkt mij niet de boodschap die je af wilt geven.
Hier is het verschil. Iedere moslim kan zelf kiezen. En wanneer hij/zij zelf niet wil zoenen, daten of trouwen met een niet-moslim, hoeft dat ook niet. En wanneer hij/zij dat wel wil, dan moet dat kunnen. Vrijheid voor ieder individu. Ook de conservatieve moslim.
Wat het meest zorgwekkend is, is niet de “boze moslim”. Nee, het is de zogenaamde liberaal die zijn verwachtingen van moslims naar beneden bijstelt. Want hoe kan een groep mensen waarvan niet verwacht wordt dat ze met iets simpels als een poster om kunnen gaan, verwacht worden dat ze aarden in deze gemeenschap. Wanneer wij ze werkelijk als Nederlanders zouden zien, zouden wij precies hetzelfde van hen verwachten als de gereformeerden uit Urk.
Wat ik hier las was een pleidooi voor vrijheid voor het geloof, maar niet haar gelovigen. En al helemaal niet haar afvalligen. Een land dat deze weg inslaat mag, wat mij betreft, haar progressief liberale label weer inleveren. Dat is niet mijn Nederland.
foto: Mramoeba (Own work) [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)], via Wikimedia Commons
